Verkiezingen voor Provinciale Staten mogen niet op al te veel aandacht rekenen. De grote vraag die politieke analisten zich afvragen, zal het kabinet Rutte II afgestraft worden voor het gevoerde beleid? Of haalt ze een meerderheid in de eerste kamer? Ook de roze kiezer laat zich misschien niet al te veel gelegen liggen aan de provinciale besturen. En dat is een beetje hun eigen schuld. Want ook de provincie kan haar bijdrage leveren aan een maatschappij waar homofoob geweld wordt bestreden, sociale acceptatie wordt gestimuleerd en specifieke behoeftes van roze groepen worden ingevuld.
Om te beginnen kan een provincie uitspreken dat haar beleid een bijdrage moet leveren aan non-discriminatie. Gemeenten worden geacht de Wet Maatschappelijke Ondersteuning vorm te geven. Provincies zijn toezichthouders en hebben de taak ondersteuning te bieden aan groepen die van deze wet gebruik willen maken. Maar wat nu als een gemeente geen aandacht wil schenken aan homoseksuele of lesbische verstandelijk beperkten die behoefte hebben aan lotgenoten? In de eigen gemeente kunnen ze wellicht niet terecht. Juist de WMO is er om dat soort mensen, ook al is er reistijd mee gemoeid, ook voluit de kunnen laten deelnemen aan de maatschappij. Stimulering vanuit de provincie is dan belangrijk.
Stimuleren
Provincies hebben verschillende stimuleringsfondsen. Een voorbeeld hiervan is jongeren en jeugdbeleid. Projecten om provincie breed voorlichting of anti-discriminatiecampagnes vorm te geven liggen onder handbereik.
Flink aantal terreinen
Zo is er een flink aantal terreinen waar de provincie kan laten zien te snappen dat diversiteit in de samenleving een groot goed is, dat tolerantie en acceptatie niet vanzelf komt en dat homoseksualiteit en genderdiversiteit een onlosmakelijk onderdeel is van de samenleving dat aandacht verdient.
Maar zoals gezegd, de meeste provincies hebben hiervoor een perfect ontwikkelde blinde vlek. Dus wordt het tijd dat we met elkaar stevig aan de bel trekken. Zodat ook de provincie als bestuurslaag haar “roze verantwoordelijkheid” neemt.
Er valt wél wat te kiezen
Het wordt wel eens vergeten dat de leden van provinciale staten die we op 18 maart kiezen op hun beurt een nieuwe Eerste Kamer kiezen. En die Eerste Kamer kan grote invloed hebben. Vanuit die invalshoek is er met de provinciale staten wel wat te kiezen. De kleur van de provincies zal de kleur bepalen van de Eerst Kamer. Wordt het een kopie van de machtsverhouding in de Tweede Kamer of is een roze rand dieper in te kleuren. Dus kijk niet alleen naar de regionale programma’s, maar kijk ook wie door de partijen worden afgevaardigd naar de Eerste Kamer. Op hen stemmen kunnen we niet, maar van beïnvloeding is toch zeker wel sprake als we onze stem laten horen en het roze belang nastreven.
De provincie mag dan wel het stiefkind zijn in de politiek, deze statenverkiezingen en de keuze van de nieuwe Eerste Kamer kunnen we aangrijpen om te zorgen dat het gevoerde beleid van dit kabinet verder gezet kan worden. Of kiezen we voor een eerste kamer die nog meer roos kleurt? Aan jou keuze!
Geschreven door Jeroen Vermeiren- voorzitter COC Eindhoven
Gebaseerd op de Roze Column van Frank van Dalen voorzitter COC Nederland in 2007
